درد دلی با همکاران

کار کردن در زمینه نرم افزار با مدیران و سرمایه گذارانی که چیزی از نرم افزار و علم روز مدیریت نمیدونن یا خودشون رو میزنن به اون راه واقعا خسته کننده است. من بشخصه با این قضیه درگیر بودم و خیلی اذیت شدم  . بعضی ها فکر میکنن مهندس نرم افزار مثل کارگر ساختمون است هر وقت اراده کنی میتونی یکی دیگه رو جذب کنی. البته یک مقداریش هم تقصیر خودمون هست. این ماییم که با پایین آوردن خواسته ها مون و با حسن نیتمون باعث میشیم این طوری راجب ما فکر بشه. یک روزی بالاخره باید این افراد یاد بگرند که نیروی انسانی بزرگترین سرمایه یک مجموعه بخصوص نرم افزاری هست. باید یک روز ما هم یاد بگیریم که اطمینان به آدم های نا مطمن عین حماقت هست باید یاد بگیریم که منفعت "من" قبل یا حداقل مساوی با منفعت هر آدم دیگری میاد. 
امیدوارم یک روزی خیلی نزدیک روی کار خودم تمرکز کنم به دور از یک سری افراد کوته فکر که فکر میکنن که خلاقیت و پشتکار رو میشه با پول بدست آورد.
برای شما دوستان هم آرزو میکنم این اتفاق بیافته و روزی بتونین با کار روی محصولی که بهش علاقه دارید به موفقیت برسید. بدونید که با پشتکار و تلاش هر هدفی قابل دستیابی هست.
روز همه بخیر.

نوشته شده در شنبه ۱۳۹۵/۰۳/۰۸ ساعت ۱۳:۴۱ توسط مهدی باقری | تعداد بازدید ۴۶۸۶ | تعداد نظرات ۱

مهدی باقری
جمعه ۱۳۹۵/۰۶/۱۹ ساعت ۱۳:۲۸

سلام وبلاگ با حالی داری:)

نظر شما
*
* captcha